Μητέρα 16 παιδιών ηλικίας από 9 έως 32 χρόνων, γιαγιά εννέα εγγονών και εργαζόμενη, η Μερόπη Πούπα πλέον είναι και πρωτοετής φοιτήτρια του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ.
Για την ισχυρή της θέληση να ολοκληρώσει με επιτυχία τις σπουδές της, την ίδια θέληση που την ώθησε να διεκδικήσει την εισαγωγή της στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών του ΑΠΘ διαβεβαίωσε τις πρυτανικές αρχές του Ιδρύματος, που την υποδέχθηκαν χθες προκειμένου να την συγχαρούν για την επιτυχία της.
Η υπερπολύτεκνη Μερόπη Πούπα, ξεπερνώντας τις δυσκολίες που αναπόφευκτα προκύπτουν λόγω των πολλαπλών της ρόλων και απαιτήσεων, πραγματοποίησε το όνειρό της να εισαχθεί στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και να σπουδάσει το αντικείμενο που την ενδιέφερε από τα μαθητικά της χρόνια.
«Νιώθω ιδιαίτερη τιμή. Είναι δύσκολο αυτό που κάνω, αλλά, από τη στιγμή που είναι επιλογή μου, είναι υπέροχο», ανέφερε η κυρία Πούπα, ενώ ο πρύτανης του ΑΠΘ Περικλής Μήτκας δήλωσε: «Θα στηρίξουμε την προσπάθεια της κυρίας Πούπα με κάθε τρόπο. Είμαστε βέβαιοι ότι την ίδια συμπαράσταση θα επιδείξουν και οι καθηγητές, οι φοιτήτριες και οι φοιτητές του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών, καθώς η επιθυμία της κυρίας Πούπα να ξεκινήσει σπουδές μετά από τόσα χρόνια, σε συνδυασμό με τα δεδομένα της καθημερινότητάς της, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση».
Είχε προηγηθεί η υποδοχή των πρωτοετών φοιτητριών και φοιτητών από τη Διοίκηση του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών και της Σχολής Οικονομικών και Πολιτικών Επιστημών, όπου δόθηκε ειδικός έπαινος στην κυρία Πούπα, ως επιτυχούσας για την εισαγωγή της στο Τμήμα.
Σε συνέντευξή της είχε δηλώσει ότι οφείλει την επιτυχία της στα παιδιά της, 32 ετών η μεγαλύτερη κόρη της και 9 ετών τα μικρότερα δίδυμά της.
«Η επιτυχία μου ανήκει στα παιδιά μου. Μου παρείχαν τον χρόνο για να μπορέσω να πάω στο σχολείο και κάλυπταν τη δική μου θέση στο σπίτι. Επιπλέον, με εμψύχωσαν σε στιγμές που αναρωτιόμουν γιατί ανέλαβα να κάνω κάτι τέτοιο από τη στιγμή που δεν προλαβαίνω» δήλωσε.
Σήμερα στο σπίτι ζουν τα δέκα από τα 16 παιδιά της, αφού τα άλλα έξι άνοιξαν τα φτερά τους. «Στο σπίτι υπήρχε πάντα πρόγραμμα, ώστε μεγάλα παιδιά να βρίσκονται πάντα μαζί με τα μικρά και να τα προσέχουν, καλύπτοντας όλες τις ανάγκες τους, από το φαγητό και το διάβασμα μέχρι τις εξωσχολικές δραστηριότητες», «η προσπάθεια ήταν κοινή», είπε χαρακτηριστικά, αφού η ίδια ξυπνούσε το πρωί στις 5.20, επέστρεφε στο σπίτι στις 4 το απόγευμα, για να ξαναφύγει στις 6 για το σχολείο και να επιστρέψει στις 10.30 το βράδυ.
